De laatste maand van het jaar

Februari was vroeger de laatste maand van het jaar.

Pas na 1575 is 1 januari genomen als het begin van het jaar, voor die tijd begon het nieuwe jaar met Pasen, vaak in Maart, soms zelfs in April.
[Overigens is in Engeland die overgang naar 1 januari als aanvang van een nieuw jaar pas in 1752 gemaakt]

Namen voor de maand Februari:
Horunnemanoth (Modder of slijkmaand) is de Germaanse benaming. Andere namen:
Sprokkelmaand ook sporkelmaent (latijnse spurcâlia = smerig)
Schrikkelmaand
Kortemaand
Lichtmismaand (reinigingsfeesten)
Laatste wintermaand

Volle maan is op 11 februari 2017 [er is dan ook een maansverduistering, vanuit Nederland geheel zichtbaar]
Nieuwe maan is op 26 februari 2017 [met zonsverduistering maar die is hier niet zichtbaar] en dan loopt ook de Hebreeuwse maand Shevat bijna ten einde en begint bijna de maand Adar.
Adar begint nl als het eerste maansikkeltje van de nieuwe maan aan de hemel verschijnt en dat is op 27 februari 2017

Adar is de 12e maand van de Joodse kalender volgens de Thora. Tegenwoordig houden velen een andere berekening er op na, gebaseerd op de Misjna en daarin is Adar de 6e maand.
Kleur groen
Adar betekent kracht אדיר
Adar is de geluksmaand voor het Joodse volk
Purim is de feestdag in de maand Adar op de 14e dag (en soms valt Purim in de maand Adar2 dat is een schrikkelmaand om in de lunisolaire kalender de maan en de zon en de seizoenen weer synchroon te doen lopen . In 2017 valt Purim op 12 Maart.
Letter voor deze maand is de Kuf ק welke aap betekent.  Dit symboliseert zowel een lach als een maskerade
Kuf betekent ook het “oog van een naald”
Dierenriem: Pisces (Vissen) in de Kabbalah is dit een symbool voor de verborgen werkelijkheid
Stam: Naftali
Gevoel: lachen als uitdrukking van onbegrensde vreugde
Controller: de milt

Oude wijzen zeggen dat “de milt lacht” , wat paradoxaal lijkt te zijn want de milt wordt vaak beschouwd als de zetel van zwarte humor, van melancholie.

Soms is er een dubbele maand Adar, om de zon en de maan cycli weer in evenwicht te brengen.

Dromen

De heldere droom van de eerste nacht

Mijn mobieltje gaat en als ik opneem hoor ik de stem van een jong meisje: “Dag tante, kom je me ophalen, we zijn in de Koog? ”

Ik schiet overeind in bed en kom bij zinnen.
Ja, ik ben echt op Texel, en niet zo ver van de Koog.
Maar in werkelijkheid is mijn mobiel niet gegaan, want die staat ’s nachts uit.

Mijn geest strekt zich uit naar de duinen en daar aan het strand zie ik haar staan in een groepje jonge mensen. Ik herken haar direct.  Er is geen dorp te zien,  er zijn slechts duinen, strand, klei, zee, en een platbodemschip.  Het is een andere tijd en ik schouw van ver.  Eeuwen geleden  . . . . .

Ze kijkt omhoog,  ziet me en begint te stralen.

Ik heb haar bevestigd.

Seabhac Nathair

Tussen Texel en Eierland lag ooit een waddeneiland, Ganc of Ganchala. Dat eiland is, net als Callantsoog en Huisduinen, totaal in zee verdwenen.  De Koog is wel een oude plek, ooit op dat duinen-eiland gelegen. bron o.a. Het Kennemer landrecht van 1274 tot het begin van de Republiek van Allan, A.J. – UVA

OHZ I, 15 (822-±825): “trado in villa Widimuntheim quod emi predium a Folcratebane, et in villa Lienesbach terram X huba rum quam Lubaldus habuerat ibi et in Ganc VIII hubarum terram quam habuerat Sosso et (tradidit bona sua) in Wester kinlo son quid hereditate possedi (quidquid hereditatis ha buit)”.

OHZ I, 25 (±2de helft 9de eeuw): “Ego Brunihilt cognomento Tetda de regione Frisonum (…) trado (…)
silvam, agros, domos, et familias, in his septem villis hoc est in Lanthoy, et in Langenmore, sive in Bretenmore,
et in Tyeslemore, et in Kintloson, et in Gankcha la”.

L.Ph.C. van den Bergh,  Handboek, p. 7: “In de gouw Tessel, ten O. van het eiland van die naam lag een “insula Ganc”, dat in de Traditiones Fuldenses genoemd wordt.  Het heette ook Ganchala (waar schijnlijk Gancha land)”. https://hdl.handle.net/2027/mdp.39015027921777

Offer

De heldere droom van de derde nacht

De maan is vol en helder. Ze vult mijn hele gezichtsbeeld.

Ik ben een jonge vrouw.
Ik lig op een harde ondergrond, een offersteen.
Ik ben voorbij de angst want ik heb me hier aan overgegeven; om mij heen bewegen zich de priesters die het ritueel zullen volbrengen.
De gezichten van de priesters kan ik niet zien want ze dragen maskers en bovendien staat achter hen de heldere volle maan.

Ik voel de steek van het mes, de verschrikkelijke pijn.
Mijn hart wordt uitgesneden en omhoog geheven.
Het klopt nog in de heldere grote maan.
Ik zie dat kloppen en de volle maan nog als de wereld vager wordt en alleen het heldere licht van de maan er is dat me roept.