Er is een diep verdriet van binnen. Mijn oude vriend Vinod uit Maharashtra is overleden.
Oud want 74 en oud want 35 jaar gekend. Het bericht heeft er een paar maanden over gedaan om me te bereiken; hij woonde al jaren ver weg in zijn geboorteland India en eens in de zoveel jaar spraken we elkaar en eens in de paar maanden mailden we elkaar. Zijn gezondheid was al broos toen ik een paar jaar geleden met hem door Gujarat reisde en zijn familie bezocht, mijn laatste mail werd nooit beantwoord en de reden ontdekte ik gisterenavond. Nooit meer ….. die spreuk in overlijdensadvertenties komt nu boven en zweept de tranen op. Het is goed te huilen want de tranen voeren het verdriet mee de stroom van het leven in. Schrijver en dichter en onvermoeibaar wereldverbeteraar, hij heeft mijn leven op veel plaatsen verrijkt en op veel momenten verlicht en ik ben blij hem ontmoet en gekend te hebben; loslaten en verder gaan, zijn woorden en gedachtegoed en de herinneringen als kostbare lichtjes in mijn hart.
Nathair
Yolanda 